Laser azotowy
Laser Azotowy jest laserem gazowym z przepływem azotu. Ten laser ma charakterystykę pracy impulsowej. Pierwszy laser azotowy został zbudowany przez H. G. Hearda w 1963 roku. W laserze inwersję obsadzeń realizuje się impulsowym wyładowaniem elektrycznym na przejściach między stosunkowo wysoko położonymi wzbudzonymi termami elektronowymi molekół azotu. Wyładowanie to zachodzi zwykle poprzecznie do osi rezonatora. Laser generuje promieniowanie z zakresu bliskiego nadfioletu o długości fali 0,337 µm. Moc impulsu wynosi kilkadzisiąt tysięcy watów. Możliwe jest skonstruowanie lasera, który potrafi wyzowlić moc do kilku milionów watów. Długość trwania tychże impulsów wynosi kilkanaście miliardowych części seundy. Laser azotowy może generować swoje impulsy od 1 razu do 100 razy na sekundę.
Poniższy rysunek przedstawia schemat przestrajalnego lasera barwnikowego o wąskiej linii generacyjnej.
Opis schematu tego lasera barwnikowego:
1 - kuweta z roztworem barwnika,
2 - zwierciadło wyjściowe rezonatora,
3 - siatka dyfrakcyjna,
4 - interferometr Fabry'ego-Perota.