Klasyfikacja hologramów
Zasadniczy podział hologramów na grupy wynika z rodzaju promieniowania zastosowanego do wykonywania hologramów. Obecnie rozróżnia się hologramy wykonane z użyciem:
Fal elektromagnetycznych,
Wišzek elektronowych,
Fal sprężystych w o?rodkach materialnych.
Ze względu na zasadnicze różnice w metodach detekcji, hologramy wykonywane z użyciem fal elektromagnetycznych dzieli się na podgrupy w podobny sposób jak dzieli się ich widmo na zakresy:
Radiowy,
Mikrofalowy tzn. od 1 mm to częstotliwo?ć 300 GHz do 30 cm (1 GHz), częstotliwo?ć = 3 x 109 ÷ 3 x 1012 Hz, a długo?ci 10-4 ÷ 0,1 m, ten zakres pokrywa również pasma UHF oraz EHF (fale milimetrowe),
Podczerwony tzn. zakres od 780 nm do 1 mm,
Widzialny tzn. w przybliżeniu w zakresie długo?ci fal 380-780 nm,
Nadfioletowy tzn. o długo?ci fali od 10 nm do 400 nm,
Rentgenowski tzn. o długo?ci fal od ok. 0,0001 nm do ok. 100 nm,
Gamma.
W holografii optycznej rozróżnia się także układy holograficzne i uzyskane hologramy według następujšcych kryteriów:
Własno?ci holograficzne obiektu,
Położenia o?rodka ?wiatłoczułego w stosunku do obiektu i ?ródła wišzki odniesienia,
Kryteriów teoretycznych stosowanych do opisu procesu holograficznego,
Grubo?ci stosowanego o?rodka ?wiatłoczułego,
Sposobu utrwalania obrazu interferencyjnego w tym o?rodku,
Typu użytego ?ródła ?wiatła (lasera).