Sieć Lambdnet była jedną z pierwszych sieci światłowodowych typu WDMA.
Sieć Lambdanet a) architektura b) i-ty węzeł
W oryginalnym wykonaniu zawierała 18 węzłów, z których każdy był wyposażony w laser DFB emitujący inną długość fali w zakresie od 1527 do 1561 nm z odstępem 2 nm pomiędzy sąsiednimi kanałami. Każda z tych długości fali jest poprzez sprzęgacz gwiazdowy NxN doprowadzana do wszystkich pozostałych węzłów. W odbiorniku każdego węzła demultiplekser WDM rozdziela kanały między szereg fotodiod, przy czym każda fotodioda odpowiada kanałowi o innej długości fali. Aby każdy węzeł mógł jednocześnie komunikować się z dowolnym innym węzłem, dane na każdej długości fali tworzą ramkę o formacie TDM. Ramka ta zawiera N (w oryginale N = 18) szczelin czasowych, z których każda jest przeznaczona dla innego węzła. Tak więc k-ta szczelina transmitowana na długości fali, zawiera dane pochodzące z i-tego węzła przeznaczone dla węzła k-tego. Tak więc każdy węzeł sieci może odbierać jednocześnie od wszystkich pozostałych węzłów, a dzięki hybryudowej architekturze WDM/TDM automatycznie eliminowane są kolizje.