Można wyróżnić pięć generacji:
pierwsza generacja długość fali 850 nm i skokowa charakterystyka współczynnika załamania światła . W roku 1972 amerykańska firma Corning Glass uzyskuje światłowodowe włókno wielomodowe o tłumienności około 4dB/km dla fali o długości 850nm, co pozwoliło na uzyskanie pojemności transmisyjnej do 50Mb/s.
druga generacja długość fali 1300 nm. W roku 1987 udało się zbudować światłowód jednomodowy o prawie zerowej dyspersji i zmniejszonym tłumieniu jednostkowym (do około 0,4dB/km)
trzecia generacja długość fali 1550 nm. Charakteryzuje się najmniejszą tłumiennością jednostkową (od 0,16 do 0,2 dB/km), co ma bezpośredni wpływ na zasięg (pozwala na zwiększenie odległości między regeneratorami do około 200km). Podstawową niedogodnością jest występowanie wysokiej dyspersji (15-20 ps/km*nm).
czwarta generacja wiąże się z wprowadzeniem szerokopasmowych wzmacniaczy optycznych EDFA, komutacji i zwielokrotnienia falowego WDM.
piątą generację tworzą najnowsze osiągnięcia w zakresie transmisji solitonowej (co teoretycznie prowadzi do nieograniczonego wzrostu pojemności transmisyjnej BL).